به سوی فردا

توسعه ای پایدار و الزامات آن

2015پایان روند اهداف توسعه ی هزاره  وآغاز اهداف توسعه ی پایدار ازسوی سازمان ملل متحد نامگذاری شده است.یعنی از سال 2015تا 2030،کلیه ی کشورهای عضو باید تلاش کنند تا به اهداف وشاخص های توسعه ی پایدار با همکاری همدیگر درسه سطح ملی،منطقه ای وبین المللی دست یابند.توسعه ی پایداریعنی(تحول درجهت تغییر اساتوسعه ای که نیاز فعلی را بدون خدشه وارد کردن به توانایی های نسل های آتی درتامین نیاز ها یشان،تامین کند وبه فرصت هایی که برای روشن کردن دوره ی جدیدیازسی جهانی دلالت داشته باشد.)سازمان ملل متحد برای رسیدن به اهداف توسعه ی پایدار،17هدف کلان را تعیین وتصویب کرده است.این اهداف عبارتند از:

1- پایان دادن به فقر.

2- پایان دادن به کرسنگی.

3- زندگی سالم وارتقاء رفاه.

4- آموزش با کیفیت.

5- برابری جنسیتی.

6- دردسترس بودن آب سالم وفاضلاب.

7- دسترسی به انرژی پاک ومقرون به صرفه

8- رشد اقتصادی پایدار وکارشایسته.

9- ارتقاء زیر ساخت های،تاب آور وصنعتی فراگیر.

10- کاهش نابرابری.

11- شهرها وجوامع پایدار وتاب آور.

12- الگوی تولید ومصرف پایدار.

13- اقدامات جهت مبارزه با تغییرات اقلیم.

14- استفاده پایدار ازاقیانوس ودریا ها.

15- ارتقای اکوسیستم وجلوگیری ازبین رفتن تنوع زیستی.

16- جامعه ی پایدار وصلح آمیز.

17- احیای مشارکت جهانی برای توسعه پایدار.

سازمان ملل همچنین برای رسیدن به هرکدام از اهداف کلان مورد اشاره،اهداف خرد نیزمشخص ومعین کرده است. در صورت نیاز خوانندگان محترم جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانند به سایت سازمان ملل متحد مراجعه نمایند.هرچند که آقای روحانی ریاست محترم جمهوری در سپتامبر 2015دراجلاس توسعه پایدار،گزارشی ازشروع تدوین فرایند اهداف توسعه پایدار با مشارکت 16وزارتخانه و18سازمان برای جریان سازی واجرای اهداف هفده گانه گزارشی را ارائه دادند.اما این سوال درذهن متبادرمیگردد که آیا با این شرایط سیاسی،اقتصادی واجتماعی موجود در کشور،میتوان به اهداف کلان مورد اشاره فوق نایل شد یا خیر؟پاسخ را به ذهن همیشه بیدارخوانندگان محترم واگذارمی کنیم.ولی به نظر می آید برای تحقق بند های فوق باید شرایط خاصی درکشور درحوزه های مختلف فراهم وایجاد گردد ازجمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1- افزایش سطح سرمایه اجتماعی درجامعه درابعاد مختلف بویژه درحوزه اعتماد مردم به مردم واعتماد مردم به دولت ونهایتا نظام.

2- افزایش رشد اقتصادی درجامعه وتوزیع  منابع وثروت بطور عادلانه و اصولی درکل کشور.

3- پرهیز ازتفسیر های سلیقه ای در خصوص شاخص های بین المللی که تعریف مشخص ومعینی دارند.

4- پرهیز ازکارهای حاشیه ای که جزء وظایف اصلی وذاتی سازمان ها ووزارتخانه ها نمی باشد.

5-افزایش تعاملات بین المللی با کشور های دنیا.

6- پرهیز ازجزیره ای عمل کردن وزارتخانه ها وسازمان هادر خصوص یک هدف وموضوع خاص

7- مبارزه با فساد با هر شکل ونوع آن.

8- مبارزه با قاچاق کلا با هرشکل ونوع آن.

9- استفاده از افراد متخصص وکار بلددر امور تخصصی.

10- تغییر روند فعالیت دانشگا ها از مدرک گرای به تولید علم ودانش.

11- پایان دادن به دعوا های سیاسی وجناحی واحترام به همدیگر.

12- پایان دادن به دورویی وتزویر درسطوح مختلف جامعه.

13- آینده پژوهی وآینده نگری در تمامی امور کشور.

14- همدلی وهمگرای درتمامی ارتباطات کلامی ورفتاری.

15- کاهش دید گاه های افراطی درکشوربه خصوص در بین خواص جامعه.

16- قرار گرفتن بهبود شرایط رفاهی وآسایشی مردم جامعه به عنوان اولویت اول وآخر سه قوه ی مربوطه.

17- افزایش پوشش های بیمه ای به معنای واقعی وحقیقی.

18- توجه به محیط زیست در تمامی بخش ها.

19- پیاده سازی کلمه ی حق با مردم است درتمامی امور.

20- توجه به کار شایسته در محیط های کاری،اعم از خصوصی ودولتی.

وسایر موارد دیگر که اگر بخواهیم ادامه دهیم قطعا فراتر از موارد اشاره شده خواهد بود.امیدواریم در این 15سال باقی مانده تا سال 2030میلادی بتوانیم با اتخاذ سیاست های کلان وخرد وهمچنین جهت گیری های کارشناسی وعلمی به اهداف هفده گانه سازمان ملل برسیم تا از قافله پیشرفت دیگر کشورها عقب نمانیم.ازطرفی با توجه به نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی،فرصت خوبی است که کاندید ا های محترم به جای حاشیه ی سازی وکارهای ایضای،برنامه ها ودیدگاه های خود را درخصوص موارد هفده گانه دسته بندی وآماده کنند ،اگر از دعوا های سیاسی ورقابت های ناسالم مجالی برای تفکر وخلاقیت داشته باشند.